Πέμπτη, Φεβρουαρίου 14, 2008
Περί Αισθητικής (overture)
Είναι μέρες τώρα που με ταλαιπωρεί.

Χαλαρώνω, ξεχνιέμαι, δεν τη σκέφτομαι, κάνω χώρο για τις άλλες και, προτού το καταλάβω, να τη πάλι, τρυπώνει στο μυαλό μου, το τριβελίζει, το βασανίζει, ρωτάει, ξαναρωτάει, επιμένει.

Απάντηση δεν παίρνει.

Κάπου κουράζεται αυτή. Κάπου κουράζομαι εγώ.

Ν' απαλλαγούμε η μια από την άλλη δεν μπορούμε.
Δε θα φύγει αν δεν της δώσω κάτι. Δε θα τη διώξω αν δεν πάρει κάτι.

Σήμερα, επισήμως, την ανακηρύσσω ως την Πιο Υπομονετική Σκέψη της Βδομάδας. Και την ξορκίζω να κάνει χώρο για πιο σοβαρά θέματα.


Αγαπητή μου σκέψη,

Δεν έχω απάντηση, προς το παρόν, στο ερώτημα που σε βασανίζει. Φαίνεται πολλοί παράγοντες να υπεισέρχονται σε αυτό κι άλλοι τόσοι να βρίσκονται πέρα από κάθε υποψία. Μένω, λοιπόν, με τη διαπίστωση:

Όσο πιο βόρεια πας, τόσες πιο πολλές άσπρες κάλτσες θα συναντήσεις.


Τι το διαχρονικό υπάρχει στην άσπρη κάλτσα και τόσα χρόνια, παρά τις αδιάκοπες οργανωμένες επιθέσεις - Vogue, Elle, Marie Claire, fashionistas, εστέτ και τόσοι άλλοι που λυσσαλέα την καταδιώκουν - παραμένει τοπ στις προτιμήσεις? Τι προσφέρει μια άσπρη κάλτσα και τόσοι συνάνθρωποι γύρω μας δεν την προδίδουν? Να 'ναι το "αυτήν ξέρετε, αυτήν επιλέγετε"? Να 'ναι η ασφάλεια της "πρώτης σας αγάπης και παντοτινής"?

Ό,τι και να'ναι, φαίνεται να συσχετίζεται με κάποιον ύπουλο τρόπο με το γεωγραφικό πλάτος και μήκος.

Αρχίζεις και σκαρφαλώνεις τον κόσμο:


Πηδάς απέναντι, όλα καλά. Ανηφορίζεις λίγο, κάτι παίρνει το μάτι σου, αλλά ακόμα δε σου'ρχεται, αυθόρμητα, να το βγάλεις. Συνεχίζεις την πορεία σου, αρχίζεις και νιώθεις ότι ξεχωρίζεις, κοιτάς τα πόδια σου με συστολή και περπατάς γρήγορα, μπορεί να καταλάβουν ότι δεν είσαι από 'δω. Όταν, πλέον, ξαναβλέπεις θάλασσα, διαισθάνεσαι τα μιλιούνια απέναντι να σε περιμένουν αγριεμένα. Σκέψου το πριν περάσεις - εδώ είναι η έδρα τους και παίζουν σκληρά. Μέσα από μοκασίνια, loafers, γόβες, σταράκια, peeptoe, μπαλαρίνες, ιστιοπλοϊκά, πέδιλα, σαγιονάρες, η Άσπρη Κάλτσα είναι εδώ και σε κοιτά ειρωνικά.

Κάτι κλονίζεται μέσα σου. Αυτό που νόμιζες ελεύθερη επιλογή, το ροκανίζει σιγά σιγά μια σκέψη: μωρέ, λες να 'ναι θέμα κουλτούρας?


Κι αρχίζεις τους συλλογισμούς: τι κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικο-ιστορικοί παράγοντες μπορεί να συνετέλεσαν στο πέρασμα των αιώνων στη διατήρηση αυτής της, ας το πω, πρακτικής? τι είδος εξέλιξης και φυσικής επιλογής να υπεισέρχεται στην επιβίωση αυτής της, ας το πω, συνήθειας? τι υπόγειες κοινωνικές δομές μπορεί να συντηρεί ένα κομμάτι ύφασμα? τι - υπερφυσική - δύναμη, τέλος πάντων, έχει μια άσπρη κάλτσα?

- Τίποτα, λες και ξαναλές. Τί-πο-τα! Κάποιος πρέπει να 'χει τα πρωτεία στην κακογουστιά.

- Έλα τώρα, που θα βγάλεις την κακογουστιά κοινωνικό φαινόμενο. Τι απέγιναν η προσωπική αισθητική, η καλλιέργεια, η εκλέπτυνση, η φινέτσα, αυτή η έρμη η παγκοσμιοποίηση που έφερε τις επιλογές σε κάθε ψαροχώρι της Ευρώπης?

- Τις πήρε παραμάζωμα η βολή, η συνήθεια κι αυτή η άθλια, οκνηρή, τεμπέλα, ράθυμη πρόταση: "είναι πρακτικό".

Κι εδώ με αποστομώνεις. Ποιο είναι το πρακτικό ο-ε-ο?



Αγαπητή μου σκέψη,


Έχεις έρθει κι άλλες φορές στο μυαλό μου και πάντα κατάφερνα να σε διώξω. Τώρα καταλαβαίνω, απλώς σε κοίμιζα. Κι έχεις ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη και πεινάς για απαντήσεις.

Συνιστώ υπομονή. Καλοκαίρι έρχεται, πού θα πάει, θα τις βγάλουν, το ματάκι σου λίγο θα στανιάρει, οι ερωτήσεις θα αποκοιμηθούν στην παραλία, οι σκέψεις θα ζαλιστούν από τον ήλιο, θα πιεις κανένα τσίπουρο, ίσως και να ξεχάσεις το όλο θέμα αν είσαι τυχερή και δεν πετύχεις τουρίστα στη Γαύδο.

Από Χειμώνα με το καλό, τα ξαναλέμε.


 
posted by Filomila at 01:15 | Permalink |


17 Comments:


  • At 14/2/08 15:19, Blogger Jason

    Καλό.

     
  • At 15/2/08 10:32, Anonymous Ανώνυμος

    χαράσσω στην άμμο τα άσχημα που πληγώνουν και τα όμορφα που ευφραίνουν σε γρανίτη και διαμάντι

     
  • At 15/2/08 12:43, Blogger Den eimai pia egw

    Σου έχω και καλύτερο (ή χειρότερο, ότι θες)!!!
    Ελληνική, ελληνικότατη συνήθεια… και όσο πιο Έλληνας νιώθεις και κυρίως θέλεις να δείχνεις (βλέπε τους κατά τα άλλα συμπαθείς ομογενείς) τόσο πιο δύσκολο σου είναι να σταματήσεις να το κάνεις:
    Χρυσή ΧΟΝΤΡΗ αλυσίδα (γιατί όσο πιο χοντρή η αλυσίδα, τόσο μεγαλύτερη η πίστη) και στην άκρη ένας τεράστιος χρυσός σταυρός, είτε μπλεγμένος μέσα στην τρίχα του ανοιχτού πουκάμισου, είτε πάνω από ένα «πλούσιο» στήθος με βαθύ ντεκολτέ, είτε πάνω από τα πανάκριβα ρούχα σου που δηλώνουν πόσο μέσα στη μόδα θες να είσαι, αλλά και πόσο πιστός χριστιανός/έλληνας είσαι (είναι τόσο βαθιά συνδεδεμένα αυτά τα δυο που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τι από τα δυο θες να είσαι περισσότερο?)

     
  • At 19/2/08 18:59, Blogger antvol

    Αχ Φιλομήλα, μήπως θα πρέπει να διαλέξεις καμιά άλλη σκέψη, λιγότερο υπομονετική και πιο πολύχρωμη; Γιατί μ' αυτή που σε βασανίζει δεν βλέπω να ξεμπερδεύεις εύκολα. Και, βέβαια, δεν θα ηρεμήσεις ούτε το καλοκαίρι, όπως άδικα ελπίζεις, αφού κατ' επανάληψη έχω δει πέδιλα κι άσπρες κάλτσες στην παραλία, να περιμένουν υπομονετικά χαρούμενους κολυμβητές να βγουν απ' το νερό.

    Κι όσο κι αν δεν θέλω να σε αποθαρρύνω από τον αντι-ασρποκαλτσικό αγώνα που τόσο συγκινητικά ξεκινάς, οφείλω να θυμίσω ότι,τέσσερα χρόνια πριν, ολλανδός υπουργός Οικονομικών με υψηλές αισθητικές ευαισθησίες προσπάθησε να σε μιμηθεί.

    Αποτέλεσμα: Προκλήθηκε τέτοια αντίσταση κι αγανάκτηση, που ο πόλεμος έληξε πριν καν αρχίσει. Κι ο φουκαράς ο υπουργός, ενώ είχε τόσο δίκαιο, υποχρεώθηκε σε άτακτη αναδίπλωση.

    Για του λόγου το αληθές, παραθέτω τμήμα από το σχετικό κείμενο, όπως η είδηση μεταδόθηκε από το έγκριτο BBC:

    "Dutch deny 'war on white socks'

    White socks concerns are shared by many ministry employees
    Dutch Finance Ministry officials have denied world media reports that they have declared war on white socks.
    The reports suggested that white socks were banned after being labelled as "transgressing the limits of decent dress behaviour". ... White socks, particularly under suits, would be seen as a style crime in many parts of the world". ... κλπ κλπ.

    Αλλ' άντε και κάποτε, πες πες, τα καταφέρεις καλύτερα απ' τον φίλο μας τον Ολλανδό και πείσεις τους Βόρειους να μη τις πολυφοράνε. Εξήγησέ μου, με τους Ασιάτες τι θα κάνεις; Με τους Κορεάτες; Με τους Γιαπωνέζους που τις φορούν ακόμη και με σαγιονάρες; Άστο, μη το σκέφτεσαι, μιλάμε για μεγάλους αριθμούς, αριθμούς που φέρνουν ίλιγγο.

    Συμπέρασμα: Η άσπρη κάλτσα είναι παγκόσμιος θεσμός. Κι όσο κι αν στο χέρι μας είναι να μη ζούμε μέσα της, πάντως τη ζωή δίπλα της δεν την γλυτώνουμε, ό,τι κι αν κάνουμε.

     
  • At 28/2/08 08:03, Blogger Heliotypon

    Σου εύχομαι η μόνες σου έννοιες να είναι πάντα ενδυματολογικές!

     
  • At 29/2/08 15:40, Anonymous Ανώνυμος

    Μα τόσο σε ταλανίζει αυτή η σκέψη???

     
  • At 29/2/08 16:06, Blogger athanasia

    "Κι όσο κι αν στο χέρι μας είναι να μη ζούμε μέσα της, πάντως τη ζωή δίπλα της δεν την γλυτώνουμε, ό,τι κι αν κάνουμε."

    Όσο το σκέφτομαι, η κατάληξη του σχολίου Antvol ξεπερνάει τα όρια της άσπρης κάλτσας... Υπάρχουν και τα ενδύματα animal print (μην υπεισέλθω σε λεπτομέρειες) και τα πάσης φύσεως "προκλητικά" ενδύματα, ιδίως όταν δεν είναι [πλέον ή και ανέκαθεν] κατάλληλες οι σωματικές προδιαγραφές. :)

    Και, μεταφορικώς, το ίδιο σχόλιο πάει και σε όσα γενικώς δεν μας αρέσουν και τα βλέπουμε δίπλα μας. Επί του οποίου, καλά λέει το heliotypon...

    Kαι πάλι :) - Μην χάνεσαι.

     
  • At 9/3/08 02:10, Blogger Filomila

    Πρώτα από όλα, ειλικρινά, συγνώμη για την απουσία (ρίξτε το φταίξιμο σε ασπροκαλτσοφόρους).
    Επανορθώνω:


    jason,
    Long time, no see.
    :)


    den eimai pia egw,

    Η χρυσή αλυσίδα αφορά σε έναν περιορισμένο αριθμό ανθρώπων. Κάπου μπλέκεται μια συγκεκριμένη κουλτούρα εκεί, οπότε πάω πάσο. Η άσπρη κάλτσα είναι κάτι σαν πανδημία. Επιλογή εκατομμυρίων ανθρώπων. Ας μου εξηγήσει, τέλος πάντων, κάποιος τι το φοβερό έχει, μήπως χάνω κάτι η γυναίκα, να αναθεωρήσω.



    Αntvol,

    Παραβλέπω την προσπάθεια να μπερδέψεις τους αγαπητούς επισκέπτες του μπλογκ σχετικά με την ταυτότητά μου, παραθέτοντας, δήθεν τυχαία και επί τη ευκαιρία, σχετικό κείμενο για τον Ολλανδό υπουργό...

    Στα email που έλαβα ρωτώντας αν είμαι ο Ολλανδός υπουργός, αν τα ορθογραφικά λάθη που κάνω εξηγούνται από το γεγονός ότι δεν έχω ολοκληρώσει τα μαθήματα Ελληνικών μου και γιατί, τέλος πάντων, κάθομαι και γράφω post αντί να φτιάχνω coffee shops και να μοιράζω "σοκολάτες", απαντώ ότι οποιαδήποτε ομοιότητα της Filomila με πραγματικά πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική (disclaimer).

    Κατά τ'αλλά κι επί του θέματος, αρνούμαι να αποθαρρυνθώ από τους ιλιγγειώδεις αριθμούς που, εμμέσως, υπονοείς θα αντισταθούν στον αγώνα μου. Φαίνεται δεν έχεις καταλάβει τη δύναμη που κρύβω. Αρκεί να το θελήσω (και να έχω χρόνο βέβαια, γιατί με πνίγουν οι δουλειές τελευταία)...
    Ήδη φαντασιώνω τη στιγμή που θα κουνάω την μύτη μου κι όλοι θα υπακούουν!



    heliotypon,

    Εγώ πάλι όχι!
    Αν ο Αντβόλ έχει δίκιο, δεν μπορώ να κάνω και πολλά για αυτές, οπότε ας έχω και καμιά άλλη έγνοια να κρατιέμαι σε φόρμα...

    :)


    pussy galore,

    ΝΑΙ! Ευτυχώς, αν ξαπλώσω κανένα μισάωρο μου περνάει.

    Καλώς ήρθες κι από εδώ!


    athanasia,

    :)

    Το animal print φέρνει σε σαφάρι καταστάσεις. Η εξήγησή μου είναι ότι οι πρόγονοι αυτών των ατόμων κατάγονταν από περιοχές (βλ. ζούγκλες, τροπικούς, κλπ) όπου με τιγρέ outfit αυξάνονταν οι πιθανότητες επιβίωσής τους. Κάτι σαν φυσική επιλογή δηλαδή.
    :))

    Στην κατηγορία "προκλητικά", πάντως, το δικό μου τοπ είναι το βινύλλιο. Για κάποιο λόγο αυτό το υλικό μπορώ να το βλέπω μόνο πάνω σε πικάπ...

    Κι όσο κι αν στο χέρι μας είναι να μη ζούμε μέσα της, πάντως τη ζωή δίπλα της δεν την γλυτώνουμε, ό,τι κι αν κάνουμε.
    ...Σοφό και εύστοχο, όπως πάντα.

    Να'σαι καλά.

    :)

     
  • At 11/3/08 13:54, Blogger Christophorus

    Οποία χλαπάτσα δέδωκας μοι, ω Φιλομήλα!

    ηρνήθης πρόσκλησιν εμήν και περί κάλτσας λευκής τυρβάζεις...

    Ουαί, παπαί, βαβαί!

     
  • At 12/3/08 02:21, Blogger Filomila

    Christophorus μάι ντίαρ,

    Αν το δεις από γωνία 237,48 μοιρών, αντίσταση κάνω κι εγώ. Έστω κι αν όχι μέσω της ποίησης.
    Οποία ύβρις άλλωστε, αν αντιπαρέθετα στην άσπρη κάλτσα ποίημα του Joyce... Θα'ρθουν να με μαζέψουν τα παιδιά με τα άσπρα - και δεν εννοώ τις κάλτσες αυτήν τη φορά...


    Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο γελάω κάθε φορά που μου γράφεις έτσι... αρχαιοπρεπώς!

     
  • At 12/3/08 11:20, Blogger Christophorus

    Ρομφαία διήλθεν την καρδίαν μου, άμα τη πληροφορήσει ότι τα γραφόμενα τα εμά προκαλούσιν σοι γέλωτας...

    Οίμοι! Εις εκ των ισχυροτέρων Μάιαρ, καθίσταται τώρα περίγελως μιας κοινής θνητής...

    O tempora, o mores! (Ω καιροί, ω ήθη!)

    -Λυγμ!-

     
  • At 6/7/08 00:40, Blogger 

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

     
  • At 6/7/08 00:49, Blogger 

    Filomila,

    Nathan Nothin' here.
    Died Pretty - I've got:
    Lost (1989);
    Every Brilliant Eye (1990);
    Doughboy Hollow (1992);
    Trace (1993);
    & PreDeity (1999).

    If you need any of these, let me know.

     
  • At 28/8/08 13:33, Blogger Filomila

    Hey Nathan,

    Already got the ones I'm interested in,
    but thanks anyway.

     
  • At 10/8/11 17:38, Anonymous Epicuros

    Τι έγινες εσύ;

     
  • At 24/12/11 16:34, Blogger Christophorus

    Τω όντι: Τι έγινες; Πού εχάθης;

     
  • At 27/12/11 21:16, Blogger Christophorus

    Ποίον το η-μαίηλ το σον;