Διάλεγα, ακύρωνα, ξαναδιάλεγα. Το αυτό σε τακτές δόσεις των 60 λεπτών κάθε 2 μέρες για διάστημα 1 1/2 μήνα.
(κι ο ψυχολόγος θέλει τον ψυχολόγο του)
Αρχικά είπα δε θα βάλω Α' Εθνική. Έπιασα την Patti Smith και τον Dylan κι ήταν αδύνατο να μείνω μόνο σε ένα κομμάτι. Στον Χατζιδάκι ήταν αδύνατο να μείνω μόνο σε ένα δίσκο...
Πήγα στη Β' Εθνική. Έβγαλα 50 τραγούδια να (ξε)διαλέξω 5-10. Πολύ σύντομα τα 50 διπλασσιάστηκαν και τα τοπ άλλαζαν με κάθε blink!
Στη Γ' Εθνική - που της έχω ιδιαίτερη αδυναμία γιατί μπορώ όποτε θέλω να την παρατάω και κάθε τόσο να επιστρέφω, να την βελτιώνω, να την χαλάω, να την σνομπάρω κι αυτή να μένει εκεί, κολλημένη μαζί μου - δεν πρόλαβα να φτάσω. Είχα ήδη χάσει την μπάλα!
Σήμερα, λοιπόν, Παρασκευή, 22 Ιουνίου εν έτη 2007 μ.χ.ψ.ω. και ώρα 23.14 (BST +003) οι συμμετοχές έχουν ως εξής:
1. Like a Rolling Stone - Bob Dylan
2. Heroin - the Velvet Underground
3. Alone Again Or - Love
4. Paint it Black - the Rolling Stones
5. Dancing Barefoot // Free Money - Patti Smith
δεν έχει γιατί. γιατί είναι αυτά.
γιατί καταργεί το σώμα μου, τα όριά του, φέρνει βροχή, ζεστή, και μαζί της γίνομαι ένα. ξεπλένει μέσα μου εικόνες από αύριο, κι όσο κυλάει τόσο γίνομαι άνυδρη γη που δε χορταίνει. κι αληθινά θρηνώ αυτά που θα περάσουν.
γιατί όταν τελειώνει κάπου μ' έχω χάσει και πρέπει να με ψάξω από την αρχή.
γιατί όταν τελειώνει κάπου μ' έχω χάσει και πρέπει να με ψάξω από την αρχή.
γιατί με κάνει να φαντασιώνω τη στιγμή που θα απελευθερωθώ από όλα τα "δεσμά" μου.
και γιατί κάποτε ερωτεύτηκα βιολιστή και αυτό το κομμάτι που από πριν αγαπούσα το εκτόξευσε στο βάθρο της λατρείας.
και γιατί κάποτε ερωτεύτηκα βιολιστή και αυτό το κομμάτι που από πριν αγαπούσα το εκτόξευσε στο βάθρο της λατρείας.
...oh I know I will be loosened from bonds that hold me fast,
that the chains all hung around me will fall away at last,
and on that fine and fateful day I will take me in hands...
γιατί με συνόδεψε στο πρώτο "μου λείπεις", στιγμάτισε μια μεγάλη περίοδο της ζωής μου κι έσπειρε ενδεχομένως τους πρώτους σπόρους αναζήτησης "μεγάλης" μουσικής.
κι επειδή μου φέρνει πίκρα για όσα δεν μπόρεσα να χειριστώ όπως ήθελα.
κι επειδή μου φέρνει πίκρα για όσα δεν μπόρεσα να χειριστώ όπως ήθελα.
(οπωσδήποτε σε εκτέλεση με βιολί. όταν μπαίνουν τα πλήκτρα στη θέση του, γίνεται απλώς ένα άλλο τραγούδι.)
γιατί εκείνο το show me slowly what I only know the limits of και το dance me through the panic till I 'm gathered safely in καταλύει όλες μου τις άμυνες.
γιατί αγαπώ με αυτό το τραγούδι.
γιατί είναι από τους πιο σύντομους δρόμους στην καρδιά μου. χωρίς ιστορία πίσω του, πέρα από μια άμεση ανταπόκριση του μέσα μου που ανοίγει και χωράει όλο τον κόσμο.
γιατί αγαπώ με αυτό το τραγούδι.
γιατί είναι από τους πιο σύντομους δρόμους στην καρδιά μου. χωρίς ιστορία πίσω του, πέρα από μια άμεση ανταπόκριση του μέσα μου που ανοίγει και χωράει όλο τον κόσμο.
...γιατί είναι από τους πιο σύντομους δρόμους στην καρδιά μου. χωρίς ιστορία πίσω του, πέρα από μια άμεση ανταπόκριση του μέσα μου που ανοίγει και με χωράει ολόκληρη.
είμαι ιδιαίτερα προσεκτική με αυτό το κομμάτι. το ακούω μόνο όταν μπορώ να βυθιστώ σε αυτό. το αφήνω να με καταλαμβάνει, να με πληγώνει και να με λυτρώνει. του συμπεριφέρομαι με περισσή φροντίδα, σα να είναι κάτι εύθραστο. σα να 'μαι εγώ...
αγγλικά έμαθα μέσα από τους Beatles, πριν ακόμα πάω σχολείο.
Ooh ooh aaaaaaaaah never realized what a kiss could be, this could only happen to me, can't you see
Δεν είχα ιδέα βέβαια τι ακριβώς έλεγα - πολύ καλύτερα καταλάβαινα τα "γουα τσου μι χαν ατοπτουα μπαρκι τια" που έλεγα μπροστά στον καθρέφτη ή στο δρόμο περπατώντας με τη βεβαιότητα ότι ΟΛΟΙ πίστευαν ότι μιλάω αγγλικά εκείνη τη στιγμή.
θυμίζει ατέλειωτες εκδρομές με το αυτοκίνητο - να έχουμε κάνει το πίσω κάθισμα ενιαίο κρεβάτι κι εμένα το Citroen να μου φαίνεται ολόκληρο διαμέρισμα - με την κασέτα του μπαμπά να παίζει
(πάντα νόμιζα ότι ήταν εξαιρετικά πολύτιμη επειδή την είχε φέρει από τον Καναδά, μέχρι πριν από λίγα χρόνια που, σαν για πρώτη φορά άκουσα στο σημείο του "can't you see, can't you seeeee" τον έλληνα εκφωνητή (η φωνή του για μένα μέχρι σήμερα είναι μέρος του τραγουδιού). Τώρα βέβαια αν ρωτήσετε τον πατέρα μου και του διηγηθείτε την ιστορία όπως εγώ την βίωνα θα καταβάλει κάθε προσπάθεια να μου διατηρήσει το μύθο της κασέτας, θα κάνει ολόκληρο σενάριο για κάποιον έλληνα εκφωνητή ο οποίος πιθανότατα να ήταν και φίλος του και για να σας πω και την αλήθεια αυτή η κασέτα γράφτηκε μέσα στο ίδιο το στούντιο, μη σας πω οι Beatles τραγουδούσαν live!!)
Ooh ooh aaaaaaaaah never realized what a kiss could be, this could only happen to me, can't you see
Δεν είχα ιδέα βέβαια τι ακριβώς έλεγα - πολύ καλύτερα καταλάβαινα τα "γουα τσου μι χαν ατοπτουα μπαρκι τια" που έλεγα μπροστά στον καθρέφτη ή στο δρόμο περπατώντας με τη βεβαιότητα ότι ΟΛΟΙ πίστευαν ότι μιλάω αγγλικά εκείνη τη στιγμή.
θυμίζει ατέλειωτες εκδρομές με το αυτοκίνητο - να έχουμε κάνει το πίσω κάθισμα ενιαίο κρεβάτι κι εμένα το Citroen να μου φαίνεται ολόκληρο διαμέρισμα - με την κασέτα του μπαμπά να παίζει
(πάντα νόμιζα ότι ήταν εξαιρετικά πολύτιμη επειδή την είχε φέρει από τον Καναδά, μέχρι πριν από λίγα χρόνια που, σαν για πρώτη φορά άκουσα στο σημείο του "can't you see, can't you seeeee" τον έλληνα εκφωνητή (η φωνή του για μένα μέχρι σήμερα είναι μέρος του τραγουδιού). Τώρα βέβαια αν ρωτήσετε τον πατέρα μου και του διηγηθείτε την ιστορία όπως εγώ την βίωνα θα καταβάλει κάθε προσπάθεια να μου διατηρήσει το μύθο της κασέτας, θα κάνει ολόκληρο σενάριο για κάποιον έλληνα εκφωνητή ο οποίος πιθανότατα να ήταν και φίλος του και για να σας πω και την αλήθεια αυτή η κασέτα γράφτηκε μέσα στο ίδιο το στούντιο, μη σας πω οι Beatles τραγουδούσαν live!!)
στη μέση του δρόμου, παρέα 3-4 αμάξια, έχουμε το τραγούδι στη διαπασών, τους "χτυπάει κατακούτελα" τους "μεγάλους", σταματάνε στη μέση του δρόμου τα αμάξια και κατεβαίνουν και χορεύουν!!! Κίνηση ελάχιστη κι όσοι μας περνούσαν κόρναραν συνοδευτικά στο χορό! Θυμάμαι την έξαψη μου ότι οι γονείς μου και οι φίλοι τους είναι τρελοί, τρελοί σαν παιδιά! Γι' αυτό.
- Love to Love You (and tonight pigs will fly) - the Caravan
"αχ" βαθύ. απαγορεύεται η είσοδος.
Άφησα απ' έξω Τom Waits, Nick Cave, Astor Piazzolla, Philip Glass, Yann Tiersen, Django Reinhardt, Johnny Cash, Belle and Sebastian, Lila Dows, Cesaria Evora, Amalia Rodrigues, Radiohead, Ramones, R.E.M., Red Hot Chili Peppers, Bob Marley, Kinks (απίθανες παραλείψεις!), ΟΛΟΥΣ τους έλληνες καλλιτέχνεςΠαρακαλώ πολύ, όποιος από τους παραπάνω καλλιτέχνες νιώθει αδικημένος να μου στείλει ένα mail και θα αποκαταστήσω την αδικία πάραυτα.
Κλείνω θεωρώντας το post αυτό το πιο σοβαρό, προσεγμένο και βαθιά προσωπικό. Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι απαραίτητο να γίνει αντιληπτό.
PS: Χριστόφορε, δεν θυμάμαι αν μου είπες 5 τραγούδια μόνο... Τόσο δε με έχουν ταλαιπωρήσει άλλοι που ζητούσαν extreme ακροβατικά (κι είμαι very bendy, indeed), έλεος! :))
PS: Χριστόφορε, δεν θυμάμαι αν μου είπες 5 τραγούδια μόνο... Τόσο δε με έχουν ταλαιπωρήσει άλλοι που ζητούσαν extreme ακροβατικά (κι είμαι very bendy, indeed), έλεος! :))
Φιλομηλάκι,
Συμφωνώ για τα περισσότερα από τα τραγούδια που αναφέρεις!
Σε φιλώ.