Δευτέρα, Δεκεμβρίου 25, 2006
Γράμμα σε έναν Άγνωστο...Εαυτό


Αγαπημένε μου Άη Βασίλη,




Πάνε χρόνια από τότε που σου έγραψα τελευταία φορά γράμμα (από εκείνα τα στημένα τύπου "να πας πρώτα στα φτωχά παιδάκια του κόσμου και μετά ΑΝ σου περισσέψει κανένα πακέτο στο σάκο έλα κι από μας και ΑΝ το πακέτο είναι και Skateboard πολύ θα το χαρώ!"),
αλλά, βλέπεις, πάνε χρόνια που οι επιθυμίες μου περνούσαν μέσα από (γνωστούς) αγνώστους..
..Παρήλθες εσύ κι ήρθε η φάση που τα θέλω μου πήγαιναν πακέτο με τα πρόσωπα..
..Παρήλθε κι αυτή και μένω...χωρίς θέλω????
Μπα....οι επιθυμίες σε καμπύλη ανεστραμμένου U
...μεγαλώνουν όσο μεγαλώνουμε μέχρι που πιάνεις (αν) το νόημα της ζωής και αρχίζουν να μειώνονται στα απολύτως απαραίτητα (παράφραση του "αυτός που δεν προσδοκά τίποτα, έχει τα πάντα"...)..

..Είναι απλά που δεν προσδοκώ από άλλους πια.

Όλα έχουν αφετηρία εκπλήρωσης εμένα κι ας μην καταλήγουν πάντα σε μένα.
Αγαπημένη μου Φιλομήλα, λοιπόν.


Αγαπημένη και πολύτιμή μου,

Φέτος θα ήθελα να σου φέρεις (αν διατηρείς ακόμη βέβαια τις μαγικές σου ικανότητες)

λίγη υπομονή ακόμα να συνεχίσεις να προσπαθείς κι ας ματαιώνεσαι συχνά,

αντοχές να ανέχεσαι την αγένεια, την ανοργανωσιά, τα άχρηστα, ανώφελα και χρονοβόρα που γίνονται τόσο ψυχοφθόρα με στωικότητα και χαμόγελο (όχι όμως από εκείνα τα ειρωνικά που κατά καιρούς σου βγαίνουν, αλλά τα άλλα, τα ειλικρινή),

αξιοπρέπεια να δέχεσαι τις ήττες, τα λαβώματα, τη λήθη,

πραότητα.
πραότητα.
πραότητα
,
για όλα εκείνα που αναμοχλεύουν πάθη τυφλά,

σεβασμό, ακόμη περισσότερο, στη φύση κι ας φαίνεται να πληρώνεις τίμημα δυσανάλογα μεγάλο,

κατανόηση (κι άλλη? κι άλλη, κι άλλη) για όλα εκείνα που φαίνονται παράλογα, ακατανόητα, δυσνόητα, που σε ξεβολεύουν αν τα κατανοήσεις,
που σε αλλάζουν αν τα κατανοήσεις,

τρυφερή ματιά σε όσα κρίνεις αυστηρά, αποστασιοποιημένη σε όσα είσαι ελαστική, πάντα δίκαιη,

περισσότερη ανεξαρτησία, κι άλλη αυτονομία, πρώτα μέσα και μετά κι απ' έξω.

Να μου φέρεις μαγική χρυσόσκονη να κυνηγάω ανελέητα τα όνειρά μου, να μην τα αφήσω ποτέ να κοιμηθούν, να μη δεχτώ να ξεχαστούν. Να συνεχίσω να απολαμβάνω την προσπάθεια και να αδιαφορώ για το αποτέλεσμα. Να με κρατάω ευτυχισμένη με τα απλά.. με τις μουσικές, και τα λόγια τα ωραία, με τα χάδια και τα βλέμματα τα χορταστικά, με τις μυρωδιές, τα γέλια και τα κλάματα.

Φέτος νομίζω ήρθε, πλέον, η ώρα να με μάθεις να συγχωρώ. Κι ας αντιστέκομαι, κι ας μην το θέλω. Να ξεχνάω πιο εύκολα, να χαράσσω τα άσχημα που πληγώνουν στην άμμο και τα όμορφα που ευφραίνουν σε γρανίτη και διαμάντι. Αδύναμη μνήμη για όσα πονούν. Και να αφήσω τα "δεν ξεχνώ".. Άνοιγμα του μυαλού και της καρδιάς...ο κόσμος δεν είναι τέλειος, ζει με λάθη και αγαπιέται με πληγές. Αποδοχή για τη μικρότητά μου, για τα λάθη μου, για τον εγωισμό μου. Αποδοχή για τα άσχημα των άλλων.
Και συγχώρεση. Συγχώρεση σε εμένα και στους άλλους.

Α! Και όλα αυτά, καλή μου Φιλομ
ήλα, μη μου τα φέρεις σε όμορφα επιστολόχαρτα από ανακυκλωμένο και ανακυκλώσιμο χαρτί....πάρε χρώμα από τα βιώματά μου και κάν' τα ενόραση και πράξη..

Κι αν τελικά, σου πέφτουν κομματάκι βαριά να κουβαλήσεις τόσα πράγματα μέχρι εδώ, ένα τουλάχιστον να μου φέρεις...έρωτα...
..με αυτόν όλα τα άλλα θα έρθουν..

..αργά ή γρήγορα....




Χρόνια Πολλά! Ερωτευμένο το 2007!

***********************************************

Hyvää joulua ja onnellista uutta vuotta!
Buon Natale e felice anno nuovo!
Frohe Weihnachten und ein frohes neues Jahr!
Joyeux Noël et bonne année!
Merry Christmas and a happy New Year!
Feliz Navidad y próspero año nuevo!
God jul och gott nytt år!
Nollaig Shona agus Athbhliain faoi mhaise duit!

***********************************************

 
posted by Filomila at 17:26 | Permalink | 49 comments
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 08, 2006
Στα Ψυχοπάζαρα με ψάχνω....


Μόλις παρακολούθησα τη Θεματική Βραδιά του Κούλογλου με θέμα τον Freud και την Ψυχανάλυση. Α και την Ψυχική Υγεία.

Το Ψυχοπάζαρο γενικότερα.


Έχει σφιχτεί το στομάχι μου, με έχει πιάσει πονοκέφαλος, θέλω να ξεράσω,
θέλω να φωνάξω «πόσο ανόητος κόσμος υπάρχει?».
Πόσο μέρος αυτού του κόσμου είμαι?
Πώς να κάνω τον κόσμο να καταλάβει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι?


Κατά των Ψ λοιπόν? Όχι. Ένα Ψ είμαι κι εγώ. Και ένα Ψ.

Αλλά Ψ με Ψ έχει διαφορά. Ως προς το πώς βλέπει τον Άνθρωπο. Η βασική διαφορά και η σημαντικότερη. Για μένα. Κι από εκεί προκύπτουν όλα τα υπόλοιπα. Η θέση του επιστήμονα και του "ειδικού", η «παθολογία» και το «φυσιολογικό», η «ασθένεια» και η «θεραπεία», οι μαλάκες και οι μη.. να και τα "λογικά" επιχειρήματα :)..

Δεν υπάρχουν λογικά επιχειρήματα.

Η Ψυχολογία αρωγός του κατεστημένου. Όχι δε βλέπω συνωμοσίες παντού. Έχω άλλα χόμπι για τον «ελεύθερο» χρόνο μου.
Δεν υπάρχει, όμως, επιστήμη που να ασχολείται με τον άνθρωπο (ιατρική, ψυχιατρική, ψυχολογία, ανθρωπολογία, κοινωνιολογία, παιδαγωγική και τόσες άλλες) που να μην οφείλει να αναλαμβάνει ηθικές δεσμεύσεις και να τις εκθέτει.

Μήπως και όλη αυτή η «δηθενδιά» για αντικειμενικότητα ηθική κρίση δεν είναι...


«Η Ψυχολογία είναι μια μεταμφιεσμένη ιστορία εξουσίας, ελέγχου και εκμετάλλευσης, ένας αυτοεξυμνητικός μονόλογος» είπε ο Sampson.....


«Αναλύσιμοι άνθρωποι και μη»....Αναλύσιμη είναι η εγκεφαλαγκύλωση που σε ταλαιπωρεί φίλε μου.


Τι σκατά?
Πολύ βαρύ το φορτίο και δε μου πάει ο ρόλος του Σωτήρα (της Μαγδαληνής ίσως?)...
Είναι τόσο λίγες οι φωνές (όχι αυτές στο κεφάλι μου – αυτές γεμίζουν το
Wembley – κι όχι το Arena αλλά το κανονικό...) που αμφισβητούν, που στέκονται κριτικά σε όσα συμβαίνουν στον Ψυχο-χώρο.

Όλα είναι πολιτική. Ποιο ζήτημα δεν είναι πολιτικό...
Κι εγώ καλά καλά τους υπουργούς δεν ξέρω. Δεν την παλεύω να ασχολούμαι μαζί τους. Και μετά γκρινιάζω..



Κουλουβάχατα το μυαλό μου. Τρικυμία εν κρανίω.


Κι απ’ την άλλη όλα είναι τόσο καθαρά.
Να μπορούσα να πω σε όλους αυτούς τους γονείς που χαπάκωσαν τα παιδιά τους στο
"Medicating Kids" ότι σας καταλαβαίνω, ποιος αντέχει να του λένε το παιδί του ότι έχει πρόβλημα, ότι είναι δυσπροσάρμοστο, απροσάρμοστο, προβληματικό, ότι η πίεση από τους, ανίκανους (ακούγεται βαρύ, I know) συνήθως, δασκάλους να δώσουν την προσοχή και να «ακούσουν» τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών, για συμμόρφωση είναι μεγάλη, ότι οι συγκρίσεις στις κοινωνίες μας με βάση το πόσο καλά τα καταφέρνουμε στο σχολείο και σε όλους τους ελεγκτικούς θεσμούς έχουν γίνει αναπόφευκτες, ότι οι δάσκαλοι δεν φταίνε, δεν ξέρουν, έτσι τους έμαθαν, με τόσα παιδιά στην τάξη, με αυτά τα curricula, με τις αξιολογήσεις, με την ανελαστικότητα και την έλλειψη ανεκτικότητας στην πρωτοβουλία. Να τους πω ότι οι Ψυχολόγοι μέσα στα πλαίσια τα ιστορικά και κοινωνικά και πολιτικά που διαμορφώθηκε η επιστήμη τους έφτασαν εδώ που έφτασαν για να στηρίξουν μια επιστήμη με βάση το μόνο τρόπο που φαινόταν τότε γνωστός κι ακλόνητος και έγκυρος – αυτός των θετικιστικών επιστημών. Πείραμα και ποσοτική ανάλυση και παρατηρήσιμη συμπεριφορά uber alles. Να τους πω ότι ο κίνδυνος από την επιδίωξη αποκλειστικά προσωποκεντρικών παρεμβάσεων έχει να κάνει με την αγνόηση των άδικων κοινωνικών συνθηκών.

Να τους πω ότι όλα μπορούν να αλλάξουν. Ότι θέλει συμμετοχή. Ότι θέλει αντοχή. Ότι θέλει να πιστέψει ο καθένας ότι ΔΕΝ είναι έρμαιο των καταστάσεων, ΔΕΝ λαμβάνονται οι αποφάσεις έξω από αυτόν, ΔΕΝ υπάρχει μια εξουσία θεόσταλτη έξω από έλεγχο-αμφισβήτηση-απόρριψη-αναθεώρηση.
Να τους πω ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ.


Δεν ξέρω τι να τους πω.

Νιώθω πολύ μικρή, πολύ αδύναμη, πολύ βυθισμένη στην ασφάλειά μου και στις κατακτήσεις των άλλων.
Στο κάτω κάτω εγώ είμαι Ψυχολόγος...

Σκατά στα μούτρα μας.


Η φωτογραφία από το τμήμα 12Α του Θεραπευτηρίου Ψυχικών Παθήσεων Χανίων, το οποίο εδώ και ένα χρόνο σχεδόν, κάτω από συγκυρίες τυχαίες ίσως αλλά τελικά ευνοϊκές έχει κλείσει...


ΥΓ: Να με συγχωρήσω πρώτα εγώ, μετά ο όποιος ανυποψίαστος αναγνώστης για την...ποιότητα του λόγου μου (βλ. αθυρόστομα)... Και πάλι συγκρατήθηκα...

Και κάτι ακόμα – το κείμενο δεν το επιμελήθηκα - όταν κρατώ προσωπικές σημειώσεις και, κυρίως, όταν είμαι φορτισμένη συναισθηματικά γράφω αυτόματα.. Για επιστημονικό λόγο, εκθέσεις ιδεών, και τα συναφή παραπομπή στη διπλωματική μου και τις ακαδημαϊκές εργασίες...Ίσως όταν το δω αύριο να το deletάρω..

Α, και κάτι τελευταίο – αν περίμενα να ετοιμάσω ένα κείμενο σχετικά με την ψυχική υγεία και ΓΕΝΙΚΑ ένα κάποιο κείμενο μάλλον θα έπρεπε να περιμένω μέχρι να γεννηθεί καμιά ακόμα bambina για να κάνω post... ;)

 
posted by Filomila at 03:37 | Permalink | 27 comments