Βιώνω κάτι αντίστοιχο με ένα φίλο και το παιδί του.
Πιστεύω ότι πρέπει να ασχολείσαι από πολύ νωρίς με το παιδί, για να μη φτάσεις μετά από λίγα χρόνια να τρέχεις και να μη φτάνεις από ψυχολόγο σε ψυχολόγο.

philos (ή μήπως φίλε? :)) καλώς ήρθες στο μπλογκόσπιτό μου!

Ξέρεις, δεν καταφέρομαι γενικά εναντίον των Ψυχολόγων και της Ψυχολογίας.
Είναι ο τρόπος με τον οποίο πολλοί (κι εννοώ ΠΟΛΛΟΙ) την ασκούν που με βρίσκει αντίθετη και νιώθω να "θίγομαι" που είμαι στον ίδιο χώρο.
Και ο λόγος που δεν καταφέρομαι εναντίον των Ψυχολόγων γενικά δεν έχει να κάνει με καμία εκ μέρους μου προσπάθεια (τουλάχιστον συνειδητή και ηθελημένη) να υπερασπιστώ το επάγγελμα και να του δώσω λόγο ύπαρξης. Θα μπορούσα να παρουσιάσω τόσα πολλά επιχειρήματα υπέρ (όπως πολλοί άλλοι τα παρουσιάζουν) που να φαίνεται αυτονόητη η αναγκαιότητα των Ψυχό-.
Ο λόγος είναι ότι στην τόσο μικρή μου εμπειρία έχω δει την ανακούφιση που μπορώ να δώσω, έχω πάρει κι έχω δώσει ειλικρινή αγάπη και ενδιαφέρον σε ανθρώπους που έχουν φάει, στην κυριολεξία, σκατά (μπα...σαν πολύ συχνά μου έρχεται στο στόμα αυτή η λέξη σήμερα..!), έχω γίνει μάρτυρας των μηχανισμών που στερούν από κάποια άτομα την αξιοπρέπειά τους και το δικαίωμά τους να ορίζουν τη ζωή τους και να απολαμβάνουν ένα ΕΛΑΧΙΣΤΟ επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης. Και έχω δει πόσο μπορώ να βοηθήσω έναν γονιό, μέσα σε ένα ευρύτερα οργανωμένο και κινητοποιημένο πλαίσιο στην καλύτερη περίπτωση, και το παιδί του να ξεπεράσουν δυσκολίες. Και το βλεμμά ενός παιδιού που νιώθει ευγνωμοσύνη είναι κάτι το αξεπέραστο.
Και άλλα. Πολλά αλλά έχω δει που τόσο συχνά με κάνουν και κλαίω.

Ο φίλος σου και το παιδί του δεν μπορώ να φανταστώ τι δυσκολίες έχουν. Μπορώ, όμως, να σου πω ότι πιστεύω (εγώ και λίγοι ακόμα, αλλά ευτυχώς όχι μόνο εγώ) ότι είναι η ευρύτερη κοινωνική δομή η αιτία των όποιων προβλημάτων τους, στις περισσότερες περιπτώσεις. Κι έτσι ο Ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει και να ανακουφίσει και να τροποποιήσει αρκεί να έχει στο μυαλό του ότι ρε γαμώτο τα προβλήματα ΔΕΝ είναι μέσα στο άτομο (και φυσικά δεν αναφέρομαι σε οργανικά προβλήματα, όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι τόσες οι προεκτάσεις οι κοινωνικές και ψυχολογικές και..) αλλά στις σχέσεις του (με τον εαυτό του, τους άλλους, το περιβάλλον, ΤΑ ΠΑΝΤΑ) και, ένα επίπεδο πιο πάνω και πολύ πιο σημαντικό, στην πολιτική δομή της κοινωνίας.

Είναι πολύ δύσκολο και για μένα να μεταδώσω αυτές μου τις σκέψεις και να μπορέσω να τις επικοινωνήσω. Έπρεπε πρώτα να καταλάβω, να αφομοιώσω, να υπερασπιστώ ακόμα ακόμα τις θέσεις που τώρα επικρίνω για να μπορέσω να δω την άλλη πλευρά.

Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο.

αχ βρε filomila,

λες και θα μπορούσε να υπάρξει ανθρώπινος λόγος ή ανθρώπινη πράξη που θα έβαζε τη ζωή στο μουσείο :))

Κάποιοι βρίσκουν στα ψυχοπάζαρα τα λαχανικά της εβδομάδας σε τσουχτερή τιμή και γκρινιάζουν, άλλοι τσίτια και βολεύονται, άλλοι βρίσκουν σπάνια κομμάτια και χαίρονται κι άλλοι γυρίζουν άπραγοι σπίτι. Δεν πειράζει το άλλο Σάββατο έχει ξανά παζάρι. Εμένα άλλο με απασχολεί όμως, που μερικοί Ψ δεν συμμμαζεύουν γύρω από τον πάγκο τους μετά το παζάρι και γεμίζουν τον τόπο σκουπίδια.

ΥΓ 1: Καλή δύναμη για τη μεταπτυχιακή μελέτη
ΥΓ 2: Η πρώτη μου αντίδραση στο μούσι της προηγούμενης φωτογραφίας ήταν, από μικρή φαινόταν ότι θα γίνει Ψ.

(elpi)zontas
Έχεις δίκιο...μερικοί γεμίζουν τον τόπο σκουπίδια.
Άσε που φωνάζουν την πραμάτεια τους σαν ντελάληδες.... Κι άντε εσύ ο άσχετος να καταφέρεις να δεις το καρτελάκι του παραγωγού που έβαλε προσωπική δουλειά, μεράκι και υπευθυνότητα...

Που πάμε????????? (οεο)


PS: Το μεταπτυχιακό από Σεπτέμβρη...Φχαριστώ πάντως!
PS2: Από μικρή θα γινόμουν Ψ????????? Ψ είσαι και φαίνεσαι!! :))
PS3: Καλώς ήρθες!

Γιτσάκι μου,

ψύχραιμη είμαι always.. χωρίς, ωστόσο, αυτό να σημαίνει ότι δεν αισθάνομαι απογοήτευση ή ντροπή ή εκνευρισμό ή ....
Τι τα θες όμως...like I said, κι εγώ βολεμένη είμαι...

Περιμένω mail!!

Δεν είναι το επάγγελμα του/της ψυχολόγου που φταίει αλλά όπως σε όλα τα επαγγέλματα, οι (όσοι) άχρηστοι που βρίσκονται ανάμεσα στους χρήσιμους! Ασχολήθηκα με το χόμπυ (για μένα) της ψυχολογίας εδώ και πολλά χρόνια. Διάβασα τόμους από βιβλία. 'Εκανα ομάδες, σεμινάρια, summerschools, ψυχόδραμα, γνώρισα πολλές διαφορετικές΄"σχολές" ψυχολογίας, και πολλά άλλα. Ωφελήθηκα από τις γνώσεις που συγκέντρωσα. Μόρεσα να ρυθμίσω πολλές παραμέτρους της ζωής μου στη βάση αυτών που έμαθα. Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν έκανα ψυχοθεραπεία. Αλλά αν υπάρχουν άνθρωποι που εκμεταλλεύονται τον συνάνθρωπο για το μεροκάματο, χωρίς να του προσφέρουν τίποτε αυτό δεν απαξιώνει το επάγγελμα. Σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν οι σκάρτοι!

epicuros

Σε μεγάλο βαθμό συμφωνώ μαζί σου ως προς το ότι οι κακοί λειτουργοί ενός επαγγέλματος δεν απαξιώνουν το ίδιο το επάγγελμα. Και ειδικά στην Ψυχολογία, που, ακόμα, ψάχνεται και από τη φύση της δε δύναται να ορίσει αυστηρά τα "χωράφια" της, υπάρχουν άφθονοι τσαρλατάνοι.
Νομίζω, όμως, ότι περισσότερο με βολεύει μια τέτοια άποψη και γι'αυτό ίσως συμφωνώ..
Ακόμη το ότι υπάρχουν οι "σκάρτοι" δεν απαλλάσσει το ίδιο το επάγγελμα από τις ευθύνες που φέρει.
Επιπλέον εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο να βρίσκουμε ελαττώματα στα άτομα και όχι στους θεσμούς που αυτά υπηρετούν. Η ψυχική υγεία και η παροχή στήριξης και οι Ψ είναι θεσμός. Είναι πιο βολικό για την, εκάστοτε, εξουσία (και δεν εννοώ κόμματα και ανθρώπους συγκεκριμένους, αλλά ιδεολογίες) να εντοπίζουμε τα αίτια μέσα στα άτομα ή στον τρόπο που εξασκείται ένα επάγγελμα. Αλλάζουμε τα άτομα ή τον τρόπο που αυτά λειτουργούν. Κι όλοι είναι ευχαριστημένοι. Όσοι εξασκούν "καλά" το επάγγελμα εξακολουθούν να έχουν λόγο ύπαρξης και ησυχάζουν (ουφ! πάνε κι αυτοί, τους διορθώσαμε!), η κοινωνία βρίσκει αποδιοπομπαίους τράγους να φορτώσει προβλήματα και σωτήρες να διορθώνουν τα κακώς κείμενα και οι ίδιοι οι "διορθωμένοι", ε αυτοί είτε "είδαν το φως το αληθινό", είτε συμμορφώθηκαν και έγιναν ένα με τους άλλους επαγγελματίες (ακούγεται ιδάνικο! όλοι καλοί!), είτε την έχουν δει "αντιρρησίες συνείδησης", είτε έχουν πιστέψει ότι όντως κάτι δεν πάει καλά με τους ίδιους..

Δεν τους υπερασπίζομαι τους κακούς λειτουργούς οποιουδήποτε επαγγέλματος.

Απλά έχω μπει πλέον (από πότε???? μάλλον εδώ και μερικά χρόνια μόνο που τώρα τελευταία μπορώ πλέον να τα βάλω σε λόγο και να τα επικοινωνήσω μερικώς) στο τρυπάκι να κοιτάζω ένα επίπεδο πιο πάνω. Να βλέπω τι σκοπιμότητες υπηρετούνται. Ποιοι οφελούνται. Πώς αντιδρούν αυτοί που οφελούνται. Με πόσο επιστημονικοφανή τρόπο παρουσιάζουν τις πεποιθήσεις τους και δικαιολογούν τις πράξεις τους.

Η ηθική δέσμευση στο κάθε επάγγελμα είναι δύσκολη και κοστίζει (σε χρόνο, ενέργεια, ψυχική ηρεμία, συχνά και σε χρήμα..). Όμως, τουλάχιστον στα επαγγέλματα που ασχολούνται με τον άνθρωπο είναι απαραίτητη.
(Τα περί αντικειμενικότητας και αμέτοχου θεραπευτή χωρίς διατυπωμένη ηθική είναι μύθος.)

Με έκπληξη διαπιστώνω ότι γίνομαι χείμμαρος και τα σχόλιά μου ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ είναι τεράστια!!

Κλείνω (ειλικρινά τα μεγάλα σχόλια τα βρίσκω κουραστικά)..

Πιστεύω (ακόμα) ακράδαντα (σχεδόν) ότι οι Ψ μπορούν να προσφέρουν. Πολλά. Το έχω δει.
Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο! (καλά μην το πάρουμε και τοις μετρητοίς γιατί συχνά θέλει και ΠΟΛΥ κόπο!)

Ίσως βρεις ενδιαφέρον το βιβλίο των Fox και Prilletensky, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Εισαγωγή στην Κριτική Ψυχολογία.
Δεν το συνιστώ γενικά γιατί είναι "βαρύ" βιβλίο (και δεν αναφέρομαι στις 600 σελίδες του..) και θέλει οπωσδήποτε να κατέχεις ήδη σε κάποιο, όχι μικρό, βαθμό τα περί Ψυχό-...
Βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα αυτά που έχεις κάνει και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κι ένας που δεν τα βάζει όλα σούμα λογαριασμό στην Ψυχανάλυση!! :))

Σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου.

Είπες τη μαγική λέξη :))
Την Τρίτη στο Ψυχιατρείο έχει ημερίδα αφιέρωμα 150 χρ από τη γέννηση του Freud, 9πμ με 3μμ.

(επι)zontas,

χμ...για να δω......(ανοίγω το moleskine, γυρίζω σελίδες, γυρίζω σελίδες, α! να!) Τρίτη 19 Δεκεμβρίου....things to do...έχουμε και λέμε.....9 είπες ξεκινάει???????? Nop, can't do...κοιμάμαι εκείνη την ώρα, αδύνατω να το αναβάλω!! :))

Αν σε πετύχω though σε τραβώ απ'το μανίκι (δεν βγάζεις "κιχ", μην αναστατώσουμε τους συνέδρους), μαζεύεις το καλώδιο του handsfree που κρέμεται (μα καλά δεν έχεις ακούσει ότι το τυλίγουν γύρω από την οθόνη......) και αφιερώνουμε στο Γάτο (τιμής ένεκεν) τα πρακτικά της πρώτης συνάντησης της Νέας Σχολής της Ψυχανάλυσης της Θεσσαλονίκης..!

Το θέμα μου είναι η διαφωνία.

Μαθαίνουμε απ' τη διαφωνία.
Όσο πιο πολύ εκνευριζόμαστε απ' την άλλη άποψη, τόσο βαθύτερα πρέπει να ψάξουμε μέσα μας.

Τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν εννοείται.
Όλα υπό αμφισβήτιση.

Η προσπάθεια νηφάλιας απάντησης επί της ουσίας, αποτελεί ισχυρό κίνητρο εσωτερικής τακτοποίησης.
Μην κακίζετε αυτούς που σας κάνουν έξαλλους.
Μας είναι πολύτιμοι.

Όσο αισθανόμαστε ότι καμία γνώση δεν είναι οριστική, τόσο μαλακώνουν οι αντιδράσεις σ' αυτό που προ πολλού κατατάξαμε στις βλακείες.

Νήφε και μέμνησο απιστείν.


Μ' αρέσει όταν αγριεύει το μάτι σου.
Σου πάει.
Να το φοράς πότε, πότε.

andy

πώς τα λες έτσι! I mean it.

Συμφωνώ με ΟΛΑ όσα λες. Τα προσυπογράφω ένα προς ένα. Τα πιστεύω.
Δεν τα έχω κατακτήσει, όμως, ακόμη.

ΘΕΛΩ και προσπαθώ να μάθω να κρατώ αποστάσεις συναισθηματικές από ιδέες.

Εκνευρίζομαι, γιατί καθετί κοινωνικό νιώθω ότι με αφορά προσωπικά. Αισθάνομαι πολύ έντονα την αδικία (ευαίσθητο σημείο μου - το πατάς και παλεύω με ενστικτώδεις αντιδράσεις τύπου fight or flight :)) προς οποιονδήποτε ως αδικία προς εμένα.
Ασφαλώς σε κάποια θέματα η ταύτιση είναι ισχυρότερη, όπως αυτό της Ψυχικής Υγείας.

Πολύ συχνά προκειμένου να αποφύγω το κόστος απλά δεν ασχολούμαι. Αδιαφορία.
Το πρόβλημα είναι ότι με ενοχλεί η αδιαφορία μου..


ΘΕΛΩ να βάλω περισσότερη συνέχεια (ιστορική) στο βλέμμα μου και χιούμορ. Ψάχνω τη συνταγή...προς το παρόν καίω κουλουράκια (που και που όμως κάνω κάτι αριστουργηματικά τσουρέκια τύφλα να έχει ο Τερκενλής!)..

Όπως προείπα, πέρασα πρώτα από "εκεί" (=την άλλη άποψη) για να έρθω "εδώ". Πού θα πάω μετά, δεν ξέρω. Πάντως εδώ δε θέλω να μείνω. Θα σημαίνει, για μένα, τουλάχιστον στασιμότητα ή βόλεμα..


Ξέρεις andy, δεν έχω καταλήξει κάπου. Για τίποτα. Προς το παρόν. Κι ελπίζω και προς το μέλλον.
Τα πάω καλά με το ρίσκο και την αβεβαιότητα (συνήθως..). Ακόμα παίζω (κυριολεκτώ) με όλες μου τις σκέψεις και τις απόψεις και τις ιδέες. Άλλωστε, δεν έχουν επιπτώσεις σοβαρές. Ακόμα..


Νήφε και μέμνησο απιστείν.. Δηλαδή, τελικά, δεν αφορά μόνο τις ερωτικές σχέσεις?????? :)))

Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα εκπομπές σαν αυτές στην ελληνική τηλεόραση, για να δείχνουν πράγματα που δε θέλουμε να δούμε ή να μας θυμίζουν πράγματα που θέλουμε να ξεχνάμε.
Και ευτυχώς που είμαστε κάποιοι που τις βλέπουμε.
Και ευτυχώς που τις καταλαβαίνουμε ακόμα.

jason,

βλέπω αϋπνάς (κατά το ξε-νυχτάς!)!

Συχνά τις απολαμβάνω αυτές τις εκπομπές. Ακόμα κι όταν υπερτονίζουν τη μία όψη κι αποσιωπούν την άλλη.. Υπάρχουν και φορές που (νομίζω) ότι μαθαίνω πράγματα. Και άλλες που "φορτώνω" από αυτά που ακούω..
Σε κάθε περίπτωση κρατάω στο μυαλό μου ότι αυτό που βλέπω δεν είναι απλά η θέση του παρουσιαστή και της δημοσιογραφικής ομάδας, αλλά μιας ευρύτερης ομάδας που βρίσκει έκφραση στα λόγια του παρουσιαστή και (μιας άλλης ομάδας?) στα λόγια των καλεσμένων.

Αυτή η πραγματικότητα ήταν που με "τσίγκλησε". Στη συγκεκριμένη εκπομπή τη συγκεκριμένη μέρα έλειπε ο αντίλογος. Όλα γέρναν προς μία πλευρά..
Ο ίδιος ο Κούλογλου φαινόταν να μην έχει φροντίσει να προετοιμαστεί, να ενημερωθεί λίγο πέρα από τις γνωστές "λαϊκές" δοξασίες, για το θέμα που φιλοξενούσε..

Όπως λες, όμως, καλώς υπάρχουν αυτές οι εκπομπές...

καλή μου Φιλομήλα,
δεν το έλαβες το εμαιλ;;;
Στο έστειλα εδώ και λίγες μέρες αλλά φοβάμαι ότι δεν το πήρες...Αν είναι,να στο ξαναστείλω.

Γιτσάκι μου,

το έλαβα! Έχεις δίκιο και ρωτάς γιατί όφειλα να απαντήσω.. Με συγχωρείς.
Απλά επειδή έπρεπε πρώτα να ψάξω για να μπορέσω να σε...κατατοπίσω και προχθές έκανα μια μίνι..επέμβαση (ξερίζωσα τον φρονιμήτη μου τον άτιμο που καιρό τώρα επέμενε να με φρονιμέψει..αμ δε σφάξανε!!), οπότε δεν πρόκαμα η γυναίκα. Μέσα στις επόμενες μέρες θα το κοιτάξω και θα σου πω.
Πάντως και πάλι λυπάμαι που δε σε ενημέρωσα ότι το έλαβα.

http://www.ucl.ac.uk/psychoanalysis/courses/msc-courses/msc_neuro.htm

ρίξε μια ματιά, δεν φαίνεται πολύ λαχταριστό, οι καλύτεροι από Ευρώπη και Αμερική μαζί, αν ήμουν στην ηλικία σου εκεί θα ήθελα να είμαι, μήπως να το ξανασκεφτείς για εκείνο το μεταπτυχιακό που έλεγες για του χρόνου;

(koita)zontas,

Ουφ! Μεγάλο θέμα μου ανοίγεις....Έχω περάσει ένα χρόνο από τη ζωή μου να ψάχνω μεταπτυχιακά και διδακτορικά (και δυο τρία πιο πριν να με προετοιμάζω..) θέτοντας τέτοια και τόσα κριτήρια που οι εν Ευρώπη επιλογές μου έφτασαν στον ασύλληπτο αριθμό 3!! Το γιατί άφησα USA και Canada απ'έξω θα στο πω άλλη φορά.

Το πρόγραμμα που προτείνεις είναι όντως δελεαστικότατο. Yale και UCL μαζί?!!?! Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το Psychoanalysis και Neuroscience πακετάκι είναι πολύυυυυυ έξω από αυτό που έψαχνα. Θα το κοιτάξω ωστόσο. Cross my heart!

Kαι βέβαια θα κοιτάξω και τα tuition fees, ο κύριος λόγος, προς το παρόν, που με κρατάει μακριά από το Trinity College Dublin.. :(

Thnx!!

ουπς....λάθος! Όχι Psychoanalysis αλλά Psychodynamic.
Χμμμ, κάπως σώζεται έτσι..! :)

Trinity? Βρε φιλομήλα, αυτοί εκεί είναι η χαρά του applied behavioural analysis, συμπεριφοριστές μέχρι το μεδούλι, αδιόρθωτοι. Αν κατάλαβα καλά όμως ψάχνεις clinically oriented degree, σε αυτή την περίπτωση όχι δεν σου κάνει το UCL, είναι academic. Αυτό το πρόγραμμα είναι όμως θεμέλιο για μια καλή κλινική εκπαίδευση, άσε που είναι ότι πιό κλό έχουμε ακαδημαϊκά σε Ευρώπη και Αμερική. All best minds are in there, Fonagy, Target, Mayes & Fred Volkmar, Alan Kazdin από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Άνθρωποι από τόσο διαφορετικές θεωρητικές κατευθύνσεις αλλά απροκατάληπτοι και με μεράκι. Μην κολάς στα fees, υπάρχουν λύσεις για υποτροφίες και εδ΄και εκεί, αρκεί να έχεις λίγη περιπετειώδη διάθεση.

Psychoanalysis, καλά το είπες, Psychoanalysis & neuroscience, και είναι η καλύτερη στιγμή μας ως Ψ, η Ποίηση είνι ξανά της μόδας :))

τα fees είναι κοντά στις 3500GBP για full time, υπολόγισε περίπου τα μισά για Part time. Ακου σενάριο, βρίσκεις μια ελληνίδα γιατρό που δουλεύει σαν το σκυλί και αναλαμβάνεις το baby sitting, μένεις σπίτι τους, παίρνεις αμοιβή κοντά στις 600 λίρες το μήνα, βρίσκεις ένα ψιλό funding μέσω του κολλεγίου & περιστασιακές δουλειές σαν assistant, όπου θα χορηγείς και θα σκοράρεις ψυχομετρικά. Σε κάλυψα; :))

Ούτε προμήθεια να έπαιρνα :)

(fona)zontas,

Αχ, γελούσα με το δεύτερο σχόλιό σου μέχρι τη λεξούλα "ψυχομετρικά"...Να τέτοια σκωτσέζικα ντουζ μου κάνεις κι αρχίζω και κολλάω μαζί σου!! :)

Πράγματι ψάχνω για clinically oriented προγράμματα. Ο τίτλος δε με ενδιαφέρει τόσο (Clinical, Counselling, or anything else) όσο το να έχουν πρακτική και εποπτεία, έμφαση στην προσωπική ανάπτυξη, έρευνα (κατά προτίμηση εφαρμοσμένη, αλλά ας έρθει εκείνη η ώρα και βλέπουμε..) οπωσδήποτε. Έρευνα κατά το ήμισυ και πρακτική κατά το άλλο μισό. Διαλέξεις...μακριά από εμάς! Σεμινάρια και workshops, yes! Α, να μην έχουν δέσμευση σε μια συγκεκριμένη σχολή Ψυχοθεραπείας, αλλά βάση και φιλοσοφία με ενδιαφέρει να είναι humanistic.
Και αν έχουν και δουλειά με ομάδες (βλ. εμφύχωση και τα σχετικά) δίνω more credits. Και επίσης, δομή για δουλειά με παιδιά, even more credits.
Αν αφήνουν περιθώρια για να...αυτοσχεδιάσεις, να πειραματιστείς και με πιο εναλλακτικές μορφές Ψυχό- (μέσα στα αποδεκτά της επιστήμης πλαίσια, μιλάμε για Πανεπιστήμιο όχι για τον Πητ Παπαδάκος..!), updated γνώση, καλά εργαστήρια, accredited πρόγραμμα, υψηλό ranking, έρευνες να "τρέχουν" συνέχεια ΚΑΙ όταν φύγω από τη συνέντευξη να νιώθω ωραία.....ΤΟ ΒΡΗΚΑΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ!

Λίγο πολύ το πρόγραμμα στο Trinity συγκέντρωσε όλα τα παραπάνω στο μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με άλλα (βλ. Surrey for instance).
Και ελάχιστα ασχολείται με behavioural analysis. Μόνον τόσο όσο ασχολείται και με Psychodynamics!
Ρίξε μια ματιά αν έχεις όρεξη! Θα με ενδιέφερε η γνώμη σου.

Κατά τ'άλλα συμφωνώ ότι αυτό το πρόγραμμα που λες εσύ θα ήταν πολύ γερό θεμέλιο και για αυτό ειλικρινά σκοπεύω να το κοιτάξω και να επικοινωνήσω μαζί τους. Θα σου πω!


PS: Αλήθεια ξέρεις εσύ καμιά γιατρίνα που να χρειάζεται baby sitting που θα με φιλοξενεί στο σπίτι της (ε όχι ότι τρελαίνομαι κιόλας!) και θα μου δίνει 600 λίρες???
Σε πρώτη φάση τα δίδακτρα με νοιάζουν που στο Trinity είναι 23.000 συνολικά....και ΟΧΙ δε δίνουν υποτροφία για taught course.

Το Counselling του Surrey είναι καλό μην το φτύνεις έτσι, κι έχει εξαιρετικά placements. Κατ' αρχήν μη μασάς το παραμύθι του Prospectus, ότι θέλει γράδει ο καθένας άσε που τα περισσότερα είναι φωτογραφίες των guidelines που βάζει ο κάθε σύλλογος. Εννοώ κι εγώ μπορεί να σου λέω φιλομήλα θα σου πουλήσω ψυχοδυναμικό, συνθετικό, συμπεριφοριστικό, ανθρωπιστικό κλπ αλλά να είμαι expert σε ένα από αυτά κατά συνέπεια αυτό θα φας τελικά, κι όταν σου μιλάω γι συμπεριφορισμό στην ψυχανάλυση θα γυρίζει η κουβέντα. Τους Trinity τους θυμάμαι είχαν δυνατή έρευνα για behaviourally inspired language development models. Το άλλο επίσης που πρέπει να ρωτήσεις είναι αν υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει η δομή στη διάρκεια του προγράμματος. Οι Ιρλανδοί αλλάζουν τα προγράμματα τους για να συμβαδίζουν με το BPS, και στην Αγγλία το Counselling είναι 3yrs full time.

ΥΓ Μη μασάς στα ψυχομετρικά, η σκατοδουλειά θωρακίζει τον άνθρωπο, και μπορώ να σου πω άμα θέλεις κι άλλα επαναστατικά, και το θούρειο ακόμη, γιατρίνα ναι ξέρω, και όχι funding για taught course δεν μπορείς να πάρεις αλλά μπορείς να πάρεις financial help από τα local students accounts, όπως επίσης αν ψιλοδουλεύεις κι έχεις χαμηλό εισόδημα θα διακιούσαι και benefits, θα σε στείλω στον ειδικό, οπότε βουρ μην το σκέφτεσαι.

(gnori)zontas

Χείμμαρος είσαι!!! :)

Όχι, το Surrey δεν το έφτυσα. Και στη συνέντευξη πήγα και σε reserve list μπήκα και επειδή κάνεις admission κατευθείαν στο διδακτορικό πάρα πολύ σοβαρά το σκεφτόμουν. Η κολλητή μου κάνει αυτό το πρόγραμμα ήδη. Ωστόσο από την αίσθηση που αποκόμισα από τη συνέντευξη, και βλέποντας και τη φίλη μου και κάποια από τα υπόλοιπα παιδιά που κάνουν το course, μου προέκυψαν ενδοιασμοί..
Και δε μασάω τόσο από το prospectus. Πιο πολύ βασίστηκα, αφού εξασφάλισα κάποια standards, στο πώς μου φάνηκαν στις επαφές μου και μεγάλη βαρύτητα δίνω στη διαδικασία της συνέντευξης.
Anywayz, ίσως να έχεις δίκιο για Trinity, απλά η δική μου, μικρή, εμπειρία από εκεί μου έδωσε την εικόνα ότι αυτό το πρόγραμμα σχεδιάστηκε για εμένα! Α και για δομή που ρωτάς, το minimum είναι δύο στα 2 χρόνια, εσύ αν θέλεις κάνεις παραπάνω. It's up to you.

Από ότι φαίνεται στο Αφιέρωμα στο Ψυχιατρείο δε θα έρθω, αλλά ραντεβού στη Γαζία θα σου δώσω σύντομα. :)

Όπα! Εννοούσες η δομή του προγράμματος κι εγώ κατάλαβα η δομή για πρακτική...
Μμμμ, προς το παρόν δε νομίζω να τίθεται τέτοιο θέμα, ωστόσο το πιθανότερο είναι, αργά η γρήγορα, να βγάλουν κι οι Ιρλανδοί PsychD στα Counselling. Ακόμα τα μόνα που έχουν είναι τα Clinical..

Όχι αργά ή γρήγορα, μην το παίρνεις αψήφιστα, ρώτα γιατί ήδη οι δύο σύλλογοι σχεδιάζουν ενοποίηση guidelines, οπότε το Masters δεν θα αρκεί ως professional degree και ή θα αλλάξουν το πρόγραμμα ή θα σας φορέσουν ένα χρόνο έξτρα supervised practice.

Ο Κούλογλου λέει στους ανθρώπους ότι αν δεν αγχωθούν κάτι κακό θα πάθουν. Τους φοβερίζει. Αυτή δεν είναι η εξήγα;

Χαμομήλα,από μία μικρη ερώτηση σε κατάλαβα."όλοι είναι ανόητοι εκτός απο σένα..."
Φιλιά Sissi